Ord om fjell

Foto: Merete Byrøygard av Theodor Caspari utdrag frå diktet Til Jotunheimen Merete Byrøygard les Hvem er han som enslig vanker over viddene der vest, - taus i nordlysfjerne tanker? -    Se, nå river det i tåken!    Trossig reiser Fanaråken    hodet i den yre blest. - Bratt til alle kanter viger skodden over fly og fonn. - Med fanfarens makt det stiger:    "Kommen er han, den som råder    fjellnaturens dunkle gåder,    viddens høye, frie ånd." I ett nu er stålet kastet - Lik en luftig hildring lå høyfjellsborgen brutt og bastet. -    Fjell og sjøer, fly og seter    steg imot den klare eter,    solomskyllet - mørkeblå. - Og da våkner eventyret. - Høyt fra Gjendineggens pynt stemmer dikteren sin lyre.    Hør, hans sterke stemme klinger:    Opp med brak og bulder springer    Rondehallen for Peer Gynt . - Kjelde: Dikte i utvalg...

Even Lusæter les diktet. Foto: M. Byrøygard av Tor Jonsson Kven skal eg takke for det eg fekk sjå sola gå under og berga bli blå? Kven skal eg takke for all denne æra i dette å gå her å vera og vera - Kven skal eg takke for det eg fekk li så gleda fekk grunn å røte seg i? Skogen har gøymt meg og jord har eg femnt, men kven eg skal takke har ingen nemnt. Det bleka mot blånar i nattsvarte brunn, men takken låg blodlaus som bøn i min munn. Kven er du, gjevar? Kvi teier du still? Di ordløyse fører ein vantru vill. Du namnlause gjevar, eg får ikkje fred før eg kan takke for alt som laut skje - Men kjem du kje nær meg så takkar eg henne du gav meg for det eg skal brenne og brenne - Kjelde: Dikt i samling, 1967, s. 187